Pois agora que semella que no interior de Anova a "rebelión cínica" leva varios corpos de vantaxe á "rebelión cívica", é dicir, cando é evidente e sabido que dentro de Anova hai, como pouco, dúas Anovas, con dous proxectos moi diferentes entre si, é ben preguntarse se a que se erixe como alternativa está disposta a pasar da teoría á práctica ou se simplemente optará por un deixarse matar con tanta docilidade como é de grande o seu medo a matar ao pai.
Vén a conto de todo isto o texto de Gramsci que reproduzo a seguir e que pertence a Os intelectuais e as clases subalternas. Nel recórdasenos que non hai gran político que non sexa un gran organizador. Que non hai líderes simbólicos se estes non queren baixar ao lameiro e pelexar. E que non hai gran teoría, nin grandes ideas, por máis xustas e fermosas que sexan, se non se poñen en acción os músculos que as leven a cabo. Compre aclarar canto antes se contamos con este tipo de líderes entre nós ou se mellor nos dedicamos aos nosos praceres privados.
As grandes ideas e as fórmulas vagas.
As ideas son grandes na medida en que son realizables, é dicir, na medida en que aclaran unha relación real que é inmanente á situación, e aclárana porque mostran concretamente o proceso de actos a través dos cales unha vontade colectiva organizada enxendra esa relación (créaa) ou, unha vez manifestada, destrúea por substitución. Os grandes proxectistas charlatáns son tais precisamente porque na "gran idea" expresada non saben distinguir os vencellos que ten coa realidade concreta, non saben establecer o proceso real de actuación. O estadista de altura intúe simultaneamente a idea e o proceso real de actuación: elabora o proxecto canda o "reglamento" que o ha executar. O proxectista charlatán procede "tentando e volvendo a tentar"; é o clásico "tecer e destecer". Que significa que "teoricamente" o proxecto debe vincularse co reglamento? Quere dicir que o proxecto ten que ser comprendido por todo aquel elemento que interveña, de tal modo que vexa cal debe ser a súa tarefa na realización e actuación; que o proxecto, ao suxerir un acto, permita prever as súas consecuencias positivas e negativas, de adhesión e reacción, contendo en si mesmo as respostas a esas adhesións ou reaccións; que ofreza, en suma, un campo organizativo. Este é un aspecto da unidade da teoría e a práctica.
Corolario: todo gran político necesariamente ha de ser tamén un gran administrador; todo gran estratega, un gran táctico; todo gran doutrinario un gran organizador. Este pode ser incluso un criterio de valoración: xúlgase ao teórico, ao planificador, polas súas cualidades como administrador, e administrar significa prever as accións e as operacións, incluso as "moleculares" (e as máis complexas tamén, por suposto) necesarias para executar o plan.
Sem comentários:
Enviar um comentário