É a economía, non o economicismo, estúpido!

Karl Polanyi expresou a súa teoría do dobre movemento, máis ou menos así: hai épocas de expansión dos principios da lei da selva, é dicir, do mito dos mercados autorregulados, que acaban provocando un movemento de autoprotección da sociedade e das súas institucións e redes de solidariedade interna fronte as tendencias disgregadoras dos mercados.

Máis que debido á causa coxuntural dos atentados de París compre ler a vitoria do Front National nas rexionais francesas coma a concreción desviada e reaccionaria dese movemento de autoprotección da sociedade francesa tras anos de dogma neoliberal, dura crise económica e desmantelamento das ferramentas de soberanía política en favor de superestruturas sen control democrático como a UE.

A desaparición da esquerda como movemento conrespostas para as clases traballadoras, a súa deriva clasemedieira e a súa entrega aos principios cosmopolitas da globalización capitalista axudou a que sexa a forma fascista quen recolla o descontento provocado pola penuria económica e a anomia social.

No Estado español estamos en plena campaña electoral. Eu mesmo estou metido no ollo do furacán. Falamos de cambio, falamos de mudalo todo.

Máis alá dos eslogans, calquera que sexa honesto consigo mesmo sabe que nada vai mudar no mínimo necesario para facer políticas económicas alternativas sen rachar algunhas cousas que, hoxe por hoxe, non aparecen nos programas políticos.

Porén, o esforzo noso non é inútil. Tentar recoller ese descontento, impedir que o lazo social volva anudarse a custa da exclusión de clase, social ou étnica coa que coquetean as forzas reaccionarias e que o faga a través do principio igualitario non é pouca cousa. Ademais, calquera mudanza en profundidade sempre depende da correlación de forzas, da masa de persoas que pulen pola remuda do status quo.

A partir de aí, o que tocará será facer pedagoxía. Explicar de vez, con claridade, que espitas hai que levantar se de verdade queremos dotar de substancia á palabra Cambio. Non facelo, converterianos en cómplices da Restauración. En Gatopardos. En axentes, conscientes ou inconscientes, do movemento disgregador do social do que falaba Karl Polanyi.