O libriño que resumía en papel unha parte da historia deste blogue tiña por subtítulo Das guerras culturais ao crac financeiro e con el quería sinalar como, a partir da crise ecónomica que estoupou nos EEUU a finais do 2007 e que despois se estendeu a Europa, entrabamos nun novo período que tiña que influír tamén na axenda política dunha esquerda que, até o de agora, limitábase só a dar a batalla no campo cultural (e ás veces nin iso) obviando por completo o campo económico.
Manuel Barreiro falaba no seu último artigo en Tempos Novos de que o PP é un experto en recurrir ás Cultural Wars para sacar o foco dos serios problemas económicos do Estado Español. A lei do aborto é unha desas Cultural Wars deseñadas para que a controversia política saia dos temas directamente económicos —os máis facilmente explicables, dende a óptica da esquerda, ás maiorias sociais— e para contentar, de paso, á dereita tradicionalista conservadora que —agora que hai menos cartos para comprar vontades a gran escala— ve como non flúe tanto o vil metal da dereita "desacomplexada" gürteliana co que apaciguaban as súas cuitas morais e co que engraxaban as maquinarias electorais.
Ao mesmo tempo resulta funcional á facción que hexemoniza hoxe á dereita —e que a dirixe, polo tanto, segundo os seus intereses—: a dereita revolucionaria neoliberal carente de ningún tipo de valor moral tradicionalista, nin de pouso cultural ningún que non sexa o puro beneficio. O cal aínda fai da nova lei do aborto un despropósito maior. Non só cercena os dereitos das mulleres a decidiren sobre o seu propio corpo senón que o fai simplemente por unha cuestión instrumental (pois a dereita tradicionalista é hoxe mera comparsa da dereita niezstcheana disposta a esvaecer no ar todo o que era sólido; Deus ou o Demo incluídos). Trátase de situar a axenda política no lugar que lle interesa a esta cínica dereita hexemónica neoliberal e que é calquera lugar no que non se fale, sen circunloquios, de pobreza, reparto desigual e inxustiza económica.
Quere dicir isto que a esquerda debe desentenderse das guerras culturais? En absoluto, quere dicir que a loita debe ser en todas as frontes e sinalando en cada unha desas frontes todas as súas complexidades e contradicións. E máis aínda cando, como no caso que nos ocupa, a cuestión do aborto está atravesada por vectores que teñen que ver cos dereitos democráticos en xeral, coa loita feminista polo dereito da muller a decidir sobre o seu corpo e a abandonar a súa posición estrutural subalterna e coa loita puramente económica, pois a ninguén se lle escapa que as mulleres das clases altas, pías ou laicas, poderán seguir abortando sen problema por moito que diga esta lei.
Manuel Barreiro falaba no seu último artigo en Tempos Novos de que o PP é un experto en recurrir ás Cultural Wars para sacar o foco dos serios problemas económicos do Estado Español. A lei do aborto é unha desas Cultural Wars deseñadas para que a controversia política saia dos temas directamente económicos —os máis facilmente explicables, dende a óptica da esquerda, ás maiorias sociais— e para contentar, de paso, á dereita tradicionalista conservadora que —agora que hai menos cartos para comprar vontades a gran escala— ve como non flúe tanto o vil metal da dereita "desacomplexada" gürteliana co que apaciguaban as súas cuitas morais e co que engraxaban as maquinarias electorais.
Ao mesmo tempo resulta funcional á facción que hexemoniza hoxe á dereita —e que a dirixe, polo tanto, segundo os seus intereses—: a dereita revolucionaria neoliberal carente de ningún tipo de valor moral tradicionalista, nin de pouso cultural ningún que non sexa o puro beneficio. O cal aínda fai da nova lei do aborto un despropósito maior. Non só cercena os dereitos das mulleres a decidiren sobre o seu propio corpo senón que o fai simplemente por unha cuestión instrumental (pois a dereita tradicionalista é hoxe mera comparsa da dereita niezstcheana disposta a esvaecer no ar todo o que era sólido; Deus ou o Demo incluídos). Trátase de situar a axenda política no lugar que lle interesa a esta cínica dereita hexemónica neoliberal e que é calquera lugar no que non se fale, sen circunloquios, de pobreza, reparto desigual e inxustiza económica.
Quere dicir isto que a esquerda debe desentenderse das guerras culturais? En absoluto, quere dicir que a loita debe ser en todas as frontes e sinalando en cada unha desas frontes todas as súas complexidades e contradicións. E máis aínda cando, como no caso que nos ocupa, a cuestión do aborto está atravesada por vectores que teñen que ver cos dereitos democráticos en xeral, coa loita feminista polo dereito da muller a decidir sobre o seu corpo e a abandonar a súa posición estrutural subalterna e coa loita puramente económica, pois a ninguén se lle escapa que as mulleres das clases altas, pías ou laicas, poderán seguir abortando sen problema por moito que diga esta lei.
Sem comentários:
Enviar um comentário