Comezo a ter a estraña sensación ―lendo os debates que van xurdindo aquí e acolá sobre iso que se coñece como O novo proxecto común― de que nesta terra, mesmo en sectores considerados renovadores e modernizadores, continuamos enleados en rifas ben antigas. E é que seguir a facer a lectura da ruptura do BNG como a escisión entre comunistas e socialdemócratas é, ou ben unha caricatura (porque non outra cousa é seguir a considerar á UPG como un partido comunista ou seguir a crer que a socialdemocracia, tal como se entendía con anterioridade ao enxendro da Terceira Vía, aínda é posible e, se me apuran, mesmo desexable) ou ben unha mostra de preguiza e de cofeo na comodidade que dá seguir a pensar o mundo como se as últimas décadas non tivesen existido. Continúa a ler aquí.
Sem comentários:
Enviar um comentário