O ano 1870 foi testigo dun incidente sufrido por un diplomático inglés que causou un conflito entre Bolivia e a todopoderosa Gran Bretaña. Unha anécdota que, se non e vera e ben trobata, por Eduardo Galeano e que na súa opinión se puede leer también como una involuntaria síntesis de la atormentada historia del pueblo boliviano. O conto é como sigue: El dictador Mariano Melgarejo ofreció un vaso de chicha, bebida nacional hecha de maiz fermentado, y el diplomático agradeció pero dijo que prefería chocolate. Melgarejo, con su habitual delicadeza, lo obligó a beber una enorme tinaja llena de chocolate y después lo paseó en un burro, montado al revés, por las calles de la ciudad de La Paz. Cuando la reina Victoria, en Londres, se enteró del asunto, mandó traer un mapa, tachó el país con una cruz de tiza y sentenció: "Bolivia no existe".
Leo en Vieiros que de non ter sido pechado no ano 1998, o diario Egin tería cumprido en setembro de 2007 trinta anos de existencia. A mesma sorte correu Egunkaria sen que nada se saiba das razóns para iniciar ese proceso. Mesmo a bendecida Na-Bai semella non contar co pedigrí de democraticidade suficiente para que o PSN poida asumir un pacto de goberno. En Navarra mesmo se está falando de que o PSN deixe gobernar a UPN ou que incluso estes dous partidos formen goberno xuntos. Semella que o establishment bempensante do bipartidismo perfecto madrileño segue empeñado en actuar coma se o apoio a certas opcións tanto en Euskadi coma en Navarra non existisen (E mesmo fóra de aí: Rajoy levará no programa das vindeiras eleccións xerais a reforma da lei electoral). Porén, hogano en lugar de Egin publícase Gara, en lugar de Egunkaria está Berria e en lugar do PSN como segunda forza do parlamento navarro, está Na-bai. Esa parte da cidadanía vasca existe por máis que pechemos os ollos para non vela, e será inútil calquera solución que pase exclusivamente por tentar borralos do mapa político: os mapas son coxunturais pero a xente queda. Para mostra Bolivia: 137 anos despois de que a raiña Victoria os declarara inexistentes, un aymara preside o país.
Leo en Vieiros que de non ter sido pechado no ano 1998, o diario Egin tería cumprido en setembro de 2007 trinta anos de existencia. A mesma sorte correu Egunkaria sen que nada se saiba das razóns para iniciar ese proceso. Mesmo a bendecida Na-Bai semella non contar co pedigrí de democraticidade suficiente para que o PSN poida asumir un pacto de goberno. En Navarra mesmo se está falando de que o PSN deixe gobernar a UPN ou que incluso estes dous partidos formen goberno xuntos. Semella que o establishment bempensante do bipartidismo perfecto madrileño segue empeñado en actuar coma se o apoio a certas opcións tanto en Euskadi coma en Navarra non existisen (E mesmo fóra de aí: Rajoy levará no programa das vindeiras eleccións xerais a reforma da lei electoral). Porén, hogano en lugar de Egin publícase Gara, en lugar de Egunkaria está Berria e en lugar do PSN como segunda forza do parlamento navarro, está Na-bai. Esa parte da cidadanía vasca existe por máis que pechemos os ollos para non vela, e será inútil calquera solución que pase exclusivamente por tentar borralos do mapa político: os mapas son coxunturais pero a xente queda. Para mostra Bolivia: 137 anos despois de que a raiña Victoria os declarara inexistentes, un aymara preside o país.
Sem comentários:
Enviar um comentário